அம்மா… ஒரே வார்த்தைதான், ஆனால் வாழ்க்கையின் முழு அர்த்தம் அதில்தான் அடங்கியுள்ளது. அம்மா என்ற வார்த்தை ஒரு கவிதையாக மட்டுமல்ல… அது ஒரு உலகம்.
தலையில் ஒரு சுமை இல்லாமல்
நான் உறங்கிய இரவுகள் இல்லை…
அம்மா தூங்காத தூக்கம் தான்
எனது கனவுகளுக்கு காரணம்…
ஒரு நாள் கூட சாப்பிடாமலே இருந்தாள்,
நான் பசியாயிருந்தேன் என்பதற்காக…
தன்னை மறந்து வாழ்ந்தவர் அவள்,
அதற்குப் பெயர் தான் அம்மா!
அம்மாவின் கைகள்
அம்மா கை தொட்ட பிள்ளை,
துயரில் அழவேயில்லை…
அவள் கையில் ஒரு ஜாதூக்கை இருக்கும்,
வலி கூட அதைக் கண்டால் ஓடிவிடும்…
சிறு வயதில் விழுந்தேன்,
ஆறவில்லை என் காய்…
அம்மா வந்ததும் ஆறிவிட்டது,
மருந்து இல்லாமலே…
பசித்தேன் என சொன்னதுக்கே,
அவள் முகம் சோர்ந்தது…
சோறு தட்டில் இல்லாவிட்டாலும்,
அவள் கண்ணீர் போதும் எனக்குப் பசிக்காது…
அம்மா என்ற வார்த்தையின் ஆழம்
அ… அதிரடி வாழ்வில் அமைதியாய் நிற்கும் நிழல்
ம்… முயற்சிக்க என்னை தூண்டும் உந்துசக்தி
மா… மழலையின் மொழியாய் என் இதயத்தை உருக்கும் குரல்…
“அம்மா” என்றால் வார்த்தைதான்…
ஆனால் அதில் பசுமை நிறைந்த பூமி இருக்கிறது,
பாசத்தை ரசிக்க வைக்கும் தேன் இருக்கிறது,
வலியை மறக்க வைக்கும் கைகள் இருக்கின்றன…
நீ சொல்லும் “சாப்பிட்டாயா?”
என்று ஒரு வினாவிலே…
உலகம் முழுவதும் ஒளியும், அன்பும் தங்கியிருக்கும்!
குளிர்ந்த இரவில்…
குளிர்ந்த இரவுகளில் தூக்கம் வராத நேரம்,
தடுமாறிய சுவாசத்தில் பதற்றம் கூடவே…
அம்மா எழுந்து வந்து என் நெஞ்சை தழுவ,
பனி போல இருந்த இரவு வெயிலாய் மாறியது…
மருந்து கொடுக்காமல் சாந்தம் சேர்க்கும் கையால்,
வலி கூட எளிதாய் விடை பெற்றது…
அவள் இருப்பது அறையில் இல்லை,
ஆனால், நானும் என் பயமும் அங்கே இல்லாமல் போனது!
படிக்கச் செல்லும் வழியில்…
மழையிலே பள்ளிக்கூடம் போன காலை,
தூசி வழியில் துடைத்துப் போடும் அவளது விழிகள்…
மழை தண்ணீரில் நனைந்த என் காலில்,
அவளது கவலையின் துளிகள் மாறி விழும்…
முடிச்சுட்டு சாப்பிட்டு போ” என்ற வார்த்தை,
எனது புத்தியில் இல்லாமல் போன பாடம்…
ஆனால் வாழ்க்கையில் அவளது அந்த caring தான்,
என்றென்றும் மறக்கமுடியாத பாடமாகி விட்டது…
வயிற்றிலிருந்து வெளியே வந்த பிறகு,
வாழ்க்கையின் எல்லா வலியும் அவளுக்கே…
நான் சிரிக்கிறேன் என்றாலே போதும்,
அவளது வாழ்நாள் வெற்றியாகிவிடும்!
பசியோடு வீடு திரும்பும் சந்தரம்
மழையில் நனைந்து வீடு வந்தேன்,
வெப்பமான சாப்பாடு அவள் கையில்…
பசியை மட்டும் அல்ல,
என் வலியையும் வாடகையில்லாமல் போக்கியவள்!
தூக்கமில்லாத இரவில்
விழித்துக்கிடந்தேன் நடு இரவில்,
கண்கள் சுழன்றது பீதியால்…
அம்மா கைதான் தலையில்,
தூக்கத்தை தாலாட்டி அனுப்பியது!
சீட்டு எழுதும் முன்னாடி
பரிட்சை நாளையென்று பதற்றம்,
கற்றதெல்லாம் கலங்கியது…
அம்மா ஒரு வார்த்தை மட்டும் சொன்னாள்,
“நீ நடக்கும் போது பயம் ஓடிப் போகும்!”
நனைந்த காலடியில் காத்த கனம்
வெளியே மழை,
உடனே கதவு திறக்கிறது…
முன் காற்படியில் அம்மா கையால் தூவி,
“என்னாலே நீ நனைக்கக் கூடாது” என்று பேசுகிறது!
பெற்றெடுத்ததற்கே நன்றி!
அவள் எனை திசை தெரியாமல் கையால் தூக்கினாள்,அழுகையைக் கேட்டு முதன்முதலில் சிரித்தவள்…
நான் ஒரு கனவாக இருந்த போது கூட,
அவள் அதை வாழ்வாக்கிப் பார்த்தவள்!
இப்போது என் வெற்றிக்கு கைதட்டும் உலகை விட,என்னை பெற்றெடுத்ததற்கே நன்றி சொல்வது அவளுக்குத்தான் உரியது!
வலி இருந்தாலும் வருவாள்
அவளுக்கே காயம் இருந்தது,
ஆனால் நான் சளி வந்தேன் என்பதற்காக
தன்னைக் மறந்தவள்…
அது தான் என் அம்மா!
நான் விழுந்த நாள்
விழுந்தேன், அப்பா கோபித்தார்,
ஆசிரியர் கண்டித்தார்…
அவள் மட்டும் என் கையை பிடித்து,
“என்னால்தான் நடக்க கற்றுக்கொண்டே இருக்கிறாய்” என்றாள்!
பிறந்ததற்கே காரணி
நான் இன்று பேசுகிறேன், நடந்தேன், வளர்ந்தேன்…
அதற்கான ஒவ்வொரு படியும் அவளின் வலி!
அவளுக்கு நான் என்ன கொடுக்க முடியும்?
நன்றி சொல்வதற்கே வார்த்தைகள் குறைந்துவிடுகின்றன!
அம்மாவின் பிறந்த நாள்
இன்று என் உலகம் பிறந்த நாள் காண்கிறது,
அது என் பிறந்த நாள் இல்லை…
என்னை சிரிக்கச் சிரிக்க கற்றுத் தந்தவளின் நாள்!
அவள் சிந்திய வலியில் நான் வாழ்கிறேன்,
அவள் விட்ட உணவில் என் பசி தீர்ந்தது…
இந்த நாளும் என் வாழ்வும்,
அவளது நிழலின் ஒரு நன்றி மட்டுமே!
உனக்காக நான் இருக்கிறேன் அம்மா
நீ ஏங்கிய கண்களால் வெளியில் பார்க்கும் போதும்,உன் கைகளில் வலி தாங்க முடியாமல் ம் போதும்…
நான் பார்த்தேன் அம்மா,
நீயே என்னைத் தாங்கிய கைகளை இப்போது நான் பிடிக்கிறேன்!
நீயும் ஓய்வெடுக்கலாம்,
இனி நான் உனக்காய் ஒவ்வொரு நாளும் வாழ்கிறேன்!
எத்தனை முறை சண்டையிட்டாலும்…
ஆயிரம் முறை சண்டையிட்டேன்,
அனைத்துப் போதும் தவறாயிருந்தது…
நீயோ ஒருமுறை கூட பின்வாங்கவில்லை,
முற்றிலும் என்னையேப் பாதுகாத்துவைத்தாய்!
நான் கோபப்பட்ட போதும்,
நீ பேசாமலேயே என் மனதைத் தொட்டாய்…
அம்மா, எத்தனை முறை சண்டையிட்டாலும்,
நீ என் அம்மாதான் என்றும், எப்போதும்!
பிறந்த வீடிலிருந்து வந்த பாசம்
அவளை அம்மா பார்த்தபோதே, பசுமை ஏதோ நுழைந்ததுபோல் இருந்தது…
நான் ஆசையாய் காதலித்தவளுக்கு முன்னர்,
அவள் பார்வையில் தாயின் நம்பிக்கையைக் கண்டேன்…
இப்போது அந்த நம்பிக்கையை வாழ்த்துகிறேன்,
தவறாமல் வாழ்த்திலும் வாழ்க்கையிலும்!
அவளுக்கு பின்னால் இருந்த முகம்
திருமண மண்டபத்தில், அவளது முகத்தை பார்த்தபோது, அவளுக்கு பின்னால் நான் பார்த்த முகம் அம்மாவின் முகம்…
அவள் பார்த்து வளர்ந்த முகத்தை, இப்போது நான் வாழ்நாள் முழுவதும் பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறேன்!
இந்தக் கவிதைகளின் தொகுப்பு உங்கள் மனதைக் கவர்ந்திருக்கும் என நம்புகிறோம். உங்களுக்கு மிகவும் பிடித்த கவிதை எது? அல்லது உங்கள் சொந்த கவிதைகளில் வரிகளை எங்களுடன் பகிர விரும்புகிறீர்களா? கீழே உள்ள கருத்துப் பெட்டியில் (comment box) உங்கள் எண்ணங்களைப் பதியுங்கள். இந்த அழகிய கவிதைகளை உங்கள் அன்பானவர்களுடன் பகிர மறக்காதீர்கள்!